[လြပ္လပ္ျခင္း] New Doc: ေတာျမင္လြမ္း ေတာင္ျမင္လြမ္း ၾကယ္ျမင္လြမ္း လျမင္လြမ္း

De Nay posted in လြပ္လပ္ျခင္း. De Nay created the doc: "ေတာျမင္လြမ္း ေတာင္ျမင္လြမ္း ၾကယ္ျမင္လြမ္း လျမင္လြမ္း" (၁)   ရက္ခ်ည္ထက္ ခ်ဳပ္ခ်ည္မ်ားဆိုသလို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဒၚေဒၚ အသက္ ၉၀ မွာ ေဆးရံု ခဏခဏ တက္ရတယ္။   သမီးၾကီး ပါေမာကၡ ေဒါက္တာ ေဒၚသန္းရင္မာက ကုိယ္ဖိရင္ဖိ ကုသေပးေတာ့ သက္သာလာပါတယ္။ ဆရာ၀န္ဆိုတာ ဆရာ၀န္လို ကုေပးတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေဒၚေဒၚက ျမန္မာမၾကီး မဟုတ္လား။ ေဆြအံုမ်ိဳးအံု က်ဴႏွယ္ရံုေနခ်င္တာ။ တစ္သက္လံုး ဧည့္သည္ေတြနဲ႔ စကားေတြ အမ်ားၾကီးေျပာၿပီး ေပ်ာ္ေနတာ မဟုတ္လား။   ဒီေတာ့ ကမၻာနဲ႔ ျမန္မာ မတည့္ၾကေတာ့ဘူး။ ေဆးရံု လူနာေမးလာတဲ့ လူေတြကုိ ႏိုးဘဲ။ ေတြ႕ခြင့္မေပးဘူး။ ေတြ႕ခြင့္မရတဲ့လူေတြက  မေျပာရဲလို႔သာ စိတ္ထဲက ဘယ္ေက်နပ္ၾကပါ့မလဲ။ ဆရာ ဖုန္းျမင့္ေအာင္ လုပ္ပံုၾကည့္ပါဦး။   ျမေတာင္ ဆရာေတာ္ၾကီးနဲ႔ သံဃာေတာ္ေတြကို ပင့္ၿပီး ေဒၚေဒၚ့ အခန္းထဲ ဆြမ္းေကၽြးတရား နာေပးလိုက္တယ္။ ေအးေရာ။   ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း ဆရာ၀န္မၾကီးက မ၀င္ရတဲ့။   မမၾကီး နင္ကုေပးတာ အမ်ားၾကီး ေက်းဇူးတင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ နင္မကုႏုိင္တာ ငါကုဦးမယ္။   ခင္ဗ်ားက ဘာတတ္လို႔တုန္း။   ငါ သၿဂႋဳဟ္တတ္တယ္။ ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အာဟာရ အေၾကာင္းတရား ေလးပါးမွာ ၃ ပါးက ဘာမွ မလိုဘူး။ စိတ္က်ေတာ့ နင္ကုလို႔ မရဘူး။ နင္က သမား၊ ေဒၚေဒၚက လူနာ။ နင္က သမီး၊ ေဒၚေဒၚက အေမ။ ဒီေတာ့ နင့္မွာ ေျပာစရာ မ်ားမ်ား မရွိဘူး။ ခပ္က်ယ္က်ယ္ ေဒၚေဒၚၾကားေအာင္ ေျပာလိုက္တယ္။ ပါးလိုက္တဲ့ အေမဗ်ာ။   အေမ ေနမေကာင္းတာ မသိလို႔ ငါ့သား မလာတာ။ သိရင္လာမွာ၊ အေမ ေမွ်ာ္ေနတုန္း ေဟာ ငါ့သား လာၿပီ။   မအားလို႔ပါ ေဒၚေဒၚ၊ ဘာလို႔ မအားတာလဲ ငါ့သားရဲ႕၊ စာေရးေနလို႔ပါ ေဒၚေဒၚ၊ ဘာစာေတြမ်ားလဲကြဲ႕၊ ေဆာင္းပါးပါ ေဒၚေဒၚ၊ အေမမာ ဇရာမရွိဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးပါ။ ေျပာပါဦး ေျပာပါဦး။ ဒီလို ေဒၚေဒၚရဲ႕။   ကၽြန္ေတာ္ အစ္မၾကီးက ေဒၚေဒၚနဲ႔ ရြယ္တူ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ မဂၤလာေဆာင္က ျပန္လာေတာ့ ဆီးေမးတယ္။ ဘယ္ေလာက္ လက္ဖြဲ႕ခဲ့လဲတဲ့။   ၃ က်ပ္။ တကယ္ လက္ဖြဲ႕ခဲ့တာက ၅၀၀၀ိ။   အလိုေတာ္ လက္ဖက္ရည္တုိက္မ်ား ၃ိ တဲ့။ တစ္က်ပ္ေတာင္ မ်ားေသး။ အဲဒါ အိုတာေလ။ ဇရာေလ။   ေဒၚေဒၚက် ဘယ္ဟုတ္တုန္း။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးလည္း သိလိုက္တာပဲ။ ၾကက္သြန္လည္း သိလိုက္တာပဲ။ ငရုတ္သီးလည္း သိလိုက္တာပဲ။ ျပည္တြင္းေရးလည္း သိလိုက္တာပဲ။ ႏုိင္ငံတကာ အေရးလည္း သိလိုက္တာပဲ။ အို စၾကၤာ၀ဠာၾကီး အေၾကာင္းကုိလည္း သိလိုက္တာပဲ။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေမမာ ဇရာမရွိ၊ ဇရာမရွိ။   အံမယ္ ငါ့သားက အေမ့ကုိ ေျမွာက္ေနျပန္ၿပီ။   ၾကည့္ၾကစမ္းဗ်ာ။   ေဒၚေဒၚမ်က္ႏွာမွာ ေသြးေရာင္ေတြ လႊမ္းလုိ႔၊ မ်က္လံုးေလးေတြက ၾကည္လို႔။ ကၽြန္ေတာ္က ဆရာ၀န္မၾကီးကုိ လက္မ ေထာင္ျပလုိက္တယ္။ ရင္ဘတ္ၾကီး ဖြင့္ျပလိုက္တယ္။ ခုေတာ့ ေဒၚေဒၚ မရွိေတာ့ဘူး။   (၂)   ကိုဘဂ်မ္းၾကီး ျမန္မာစာကုိ ခ်စ္တာ၊ ျမန္မာမႈကုိ ျမတ္ႏိုးတာ အားလံုးအသိ။   ကုိဘဂ်မ္းေရ က်ဳပ္တုိ႔ ျမန္မာေတြဟာေလ စပါးစိုက္တယ္ ဗ်ာ။ စားဖုိ႔။ ၀ါ စိုက္တယ္ဗ်ာ။ ၀တ္ဖို႔။ သစ္ေတြ၊ ၀ါးေတြ ခုတ္တယ္ဗ်ာ။ ေက်ာင္းကန္ဇရပ္ေတြ ေဆာက္ဖုိ႔၊ ေနဖို႔။ အိတ္စ္ပို႔ေတြ၊ အင္ပို႔ေတြဆိုတာ မရွိခဲ့ဘူးေလ။ ဒီလုိပဲ အခ်စ္ေရးမွာလည္း ဒီလိုပါပဲ။ ဒီရြာက ေကာင္မေလးကုိ ဒီရြာက ေကာင္ေလးက ျမင္တယ္။ ဒီရြာက ေကာင္မေလး မိဘက ဒီရြာက ေကာင္ေလးမိဘကို ျမင္တယ္။ မင္းသားနဲ႔ ငါ့သမီး ေပးစားလုိက္ၾကစို႔ဆိုၿပီး အိမ္ေထာင္ခ်ေပးလိုက္တာ။   ဒီရြာက ေကာင္မေလး ဟိုရြာ ေရာက္မသြားေအာင္ ၾကိဳကန္ ကန္ခဲ့ၾကတယ္ဗ်ာ။   ပ၀ါပါး ၾကက္သားထုပ္ေတာ့ စြန္းတတ္တယ္။ တစ္ရြာသား ရည္းစားလုပ္ေတာ့ လြမ္းတတ္တယ္တဲ့။ ခုေတာ့ ကမၻာဟာ ရြာျဖစ္သြားၿပီ။ အိတ္စ္ပို႔ အင္ပို႔ေတြနဲ႔ တံခါးေတြ ပြင့္သြားၿပီ။ ကိုဘဂ်မ္းၾကီးက ပါးစပ္ဟၿပီး သေဘာေတြ က်ေနလိုက္တာ။ အာရည္ေတြမ်ား စီးလို႔။ ဒီေခတ္ၾကီးထဲမွာ က်ဳပ္တုိ႔ ကိုဘဂ်မ္းၾကီးလည္း ေနာက္က် က်န္မေနဘူးေနာ္။ သမီးကို ဘယ္လ္ဂ်ီယံထိ အိတ္စ္ပို႔ လုပ္ပလိုက္တယ္။ ဆဲလိုက္တာဗ်ာ ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္။ မ်က္ႏွာၾကီးကေတာ့ ျပံဳးလုိ႔။ ခုေတာ့ ကိုဘဂ်မ္း မရွိေတာ့ဘူး။   (၃)   ၾကည္လင္က ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း မဟုတ္ဘူး။ သူ႕အစ္ကို ငညိဳကမွ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ညီနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း။ ဒီႏွစ္ေကာင္က ခ်ိဳးတည္တယ္။ ၾကက္တိုက္တယ္။ သိပ္ညီတဲ့ အတြဲ။   သူတုိ႔ဆရာၾကီး ဘိုးညိဳနဲ႔ ခ်ိဳးတည္သြားၾကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လုိက္သြားတယ္။ ဘုိးညိဳအက်င့္က ခ်ိဳးတည္ၿပီဆိုရင္ ကြမ္းသီးစိတ္ေလးေတြကို ျမတ္ခင္းေပၚၾကဲကာ တစ္စိတ္စီ တစ္စိတ္စီ ေကာက္ ေကာက္ ၀ါးတယ္။ အိမ္ခ်ိဳးက တည္ခ်ိဳးကုိ ခြပ္မယ္အလုပ္ သူက ျမက္ခင္းေပၚက ကြမ္းသီးစိတ္ အယူ၊ ကြမ္းသီးစိတ္ မဟုတ္ဘဲ ေခြးေခ်းတံုေျခာက္ ေကာက္ၿပီး ပါးစပ္ထဲ ထည့္၀ါး။ ကၽြန္ေတာ္က ရယ္ခ်င္လုိက္တာ။ ေျခအသာဖြ နင္းၿပီး ထြက္ေျပးလာခဲ့ရတယ္။   ဒီႏွစ္ေကာင္ တုိက္ၾကက္ၾကီးတစ္ေကာင္ အိတ္ထုပ္ခ်ဆီက ၀ယ္လာၿပီး ေကၽြးသား ေမြးသားက်ေအာင္ ေကၽြး။ ခြပ္လက္ခ်။   ေကာင္းလိုက္တဲ့ ၾကက္ၾကီးဗ်ာ။ တုိက္တုိင္းႏုိင္။ ေပခံုတဲ့။ သူတုိ႔ ေပးထားတဲ့ နာမည္။ ေပခံုၾကီးနဲ႔ သားေဖာက္ေရာင္းလုိက္တာ ေငြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရသြားၾကသဗ်။   ဒီေကာင္ ၾကည္ေအာင္ ျဖစ္လာေတာ့ ပုဂံလမ္းက ကိုဘဂ်မ္းဆီ ေရာက္သြားၾကပါေရာ။ ကုိဘဂ်မ္းက အေနာက္ျခမ္း။ အေရွ႕ျခမ္းက ကိုေမာင္ေမာင္ညႊန္႔၊ ကဗ်ာ ဆရာၾကီး မင္းလွညႊန္႔ၾကဴး။ စြမ္းလည္း ပါရဲ႕။ ကိုေမာင္ေမာင္ညႊန္႔လည္း ကူးလာတာေပါ့။ စကား၀ိုင္းမွာ ၾကက္ပါရဂူၾကီး ပညာထုတ္ပါေလေရာ။ ကိုေမာင္ေမာင္ညႊန္႔ ခင္ဗ်ားတည္းတဲ့ မဟာရဌသာရ ပကိဏၰကစုထဲက တုိက္ၾကက္ေကာင္း လကၤာကုကၠဳဋဂၤါမွာ စာတစ္လံုး မွားေနသဗ်။   ဘယ္ဟာလည္း ဘယ္လုိမွားတာလဲဗ် ကိုၾကည္ေအာင္ရ။ ဗ်ာ က်ဥ္းေျခခံဆုိတဲ့ စကား။ အမွန္က က်ဥ္းေခ်းခံဗ်။   ၾကက္ကုိ ပိုက္လိုက္၊ စအိုေအာက္ကို လက္ညွိဳးေလးနဲ႔ စမ္းလုိက္၊ အရိုးေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ ေတြ႕လိုက္မယ္။ အဲဒါ ေခ်းခံရိုးလို႔ ေခၚတယ္။ အဲဒီ အရိုးေလးက က်ဥ္းေနမွ တိုက္ၾကက္ေကာင္း။ ရရစ္ မဟုတ္ဘူး။ ယပင့္၀စၥႏွစ္လံုးေပါက္ ခ်ီးခံရုိးေပါ့ဗ်ာ။   ဒီ၀ိုင္းမွာေတာ့ ဒီေကာင္က ဆရာၾကီး။ ခုေတာ့ ဒီေကာင္ မရွိေတာ့ဘူး။   ကၽြန္ေတာ့္ ညီေလး မရွိေတာ့ဘူး။   (၄)   ေတာျမင္လြမ္း ေတာင္ျမင္လြမ္း ၾကယ္ျမင္လြမ္း လျမင္လြမ္း အလြမ္းျမိဳင္ လြမ္းခိုင္ေဖြးလႈပ္၊ အလြမ္းရုပ္နဲ႔ ကၽြႏု္ပ္ ငုတ္တုတ္ငိုင္တိုင္ ထိုင္ေနပါရေစ။ ငုတ္တုတ္ငိုင္တိုင္ ထိုင္ေနပါရေစ။   ကိုေလး (အင္း၀ဂုဏ္ရည္)   မႏၱေလးအလင္း ဇူလိုင္လ ၁ ရက္၊ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ View Doc View Post on Facebook · Edit Email Settings · Reply to this email to add a comment.