[Big Brothers & Sisters] New Doc: ပညတ္ႏွင့္ ပရမတ္- ဂိုလ္းစတိန္း (အပိုင္း-၁)*

Rozoner King posted in Big Brothers & Sisters. Rozoner King created the doc: "ပညတ္ႏွင့္ ပရမတ္- ဂိုလ္းစတိန္း (အပိုင္း-၁)*" [By Pyae Sone Aung]   Joseph Goldstein   *ပညတ္ႏွင့္ ပရမတ္- ဂိုလ္းစတိန္း (အပိုင္း-၁)*   ပေလတိုး၏ "သမၼတႏိုင္ငံက်မ္း" တြင္ လိုဏ္ေခါင္း တစ္ခုႏွင့္ ပတ္သတ္ေသာ ထင္ရွားသည့္ ဥပမာ တင္စားခ်က္ တစ္ခု ရွိပါသည္။ ဥမင္ လိုဏ္ႀကီးထဲတြင္ လူတန္းရွည္ႀကီး တစ္ခု ရွိ၏။ ထိုလူမ်ား အားလံုးကို ေက်ာဘက္ နံရံကို မ်က္ႏွာ မူေစရန္ ႀကိဳးျဖင့္ တုတ္ေႏွာင္ထား ေလသည္။ လူတန္းရွည္ႀကီး၏ ေက်ာဘက္တြင္ မီးေရာင္ တစ္ခုလည္း ရွိသည္။ ပံုပန္းသဏၭာန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးသည္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဘ၀ ကိစၥမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ေရး အတြက္ လူလားေခါက္ျပန္ သြားလာ ေနၾကဟန္ မ်ားကို ျပသေနသည့္ သဏၭာန္ အတန္းရွည္ႀကီး တစ္ခုလည္း ရွိ၏။ ပံုသဏၭာန္ အမ်ိဳးမ်ိဳး အတန္းရွည္ ႀကီး၏ အရိပ္မ်ားက ဥမင္ လိုဏ္ေခါင္းႀကီး၏ ေက်ာဘက္က နံရံေပၚမွာ က်ေရာက္ေနၾက ေလသည္။ ႀကိဳးျဖင့္ တုတ္ေႏွာင္ထားေသာ လူမ်ားသည္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းလဲ ျဖစ္ေပၚလ်က္ ရွိေသာ နံရံေပၚက အရိပ္ ျမင္ကြင္းကိုသာ ျမင္ၾကရၿပီး ထို အရိပ္မ်ားကိုပင္ အစစ္အမွန္ ပရမတ္ တရားမ်ားဟု ထင္မွတ္ ေနၾကေလသည္။   တစ္ခါမွာေတာ့ ဤသို႔ ေႏွာင္ႀကိဳးငင္ျခင္း ခံထားရေသာ လူတစ္ေယာက္သည္ ႀကီးစြာေသာ လံု႔လကို ျပဳသျဖင့္ တင္းထားေသာ ေႏွာင္ႀကိဳးမွ ေျပေလ်ာ့သြား ရကား ေနာက္ဘက္သို႔ လွည့္ၾကည့္ခြင့္ကို ရသြား ေလေတာ့၏။ သူ သို႔မဟုတ္ သူမသည္ မီးကိုလည္း ျမင္ရ၏။ စီတန္း လွည့္လည္ ေနသူေတြ ကိုလည္း ျမင္ရ၏။ ထိုအခါ မွသာ သူျမင္ခဲ့ရေသာ အရိပ္ သဏၭာန္ မ်ားသည္ အစစ္အမွန္ ပရမတ္ တရားမ်ား မဟုတ္ေၾကာင္း၊ နံရံေပၚမွာ မီးေရာင္ ဟပ္၍ ထင္ေနေသာ အရိပ္မ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္း စတင္ သိျမင္သြား ေလေတာ့၏။ ေနာက္ထပ္ လံု႔လကို ျပဳျပန္ေသာ အခါ ထိုပုဂၢိဳလ္သည္ ေႏွာင္ႀကိဳးမ်ားမွ လံုး၀ လြတ္ေျမာက္ျခင္းသို႔ ေရာက္သြား ျပန္၏။ ထိုအခါ သူသည္ ေန၏ အလင္းေရာင္ ရွိရာသို႔ ထြက္ေျမာက္ကာ လြတ္လပ္ခြင့္ကို ရသြားေလ ေတာ့၏။   ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ဘ၀ အက်ပ္အတည္းမ်ား သည္လည္း လိုဏ္ဂူတြင္းက ေႏွာင္ႀကိဳး ဖြဲ႔တုပ္ျခင္း ခံရသူမ်ား၏ အျဖစ္ႏွင့္ တူလွပါသည္။ အရိပ္မ်ား ဆိုသည္မွာ ကၽြႏု္ပ္တို႔ အသက္ရွင္ ေနထိုင္လ်က္ ရွိေသာ ပညတ္ ေလာကပင္ ျဖစ္၏။ တဏွာ၊ ဒိ႒ိ၊ ဥပါဒါန္၊ သံေယာဇဥ္မ်ား ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းကို ကၽြႏု္ပ္တို႔ ခံစားေနရ ပါသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ေလာကကို ရွဳျမင္ၾက ရာ၌ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ အယူအဆမ်ား၊ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ အေတြး အေခၚမ်ား၊ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ စိတ္အလို ဆႏၵမ်ား အရ ပညတ္မ်ားကို ပရမတ္ အထင္ျဖင့္ ရွဳျမင္ နားလည္ေနၾက ေလသည္။   ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို အႀကီးအက်ယ္ ျပဳျပင္ စီမံေနေသာ ပညတ္ တရားမ်ားကား အေျမာက္ အျမား ရွိေလသည္။ ထို ပညတ္မ်ားသည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ စိတ္ထဲတြင္ နက္ရွိဳင္းစြာ အေလ့အက်င့္ ျဖစ္ေအာင္ အတိုင္အေဖာက္ လုပ္လ်က္ အကြက္ ဆင္ေနၾက ေလသည္။ ဥပမာ လူအမ်ား၏ ဘ၀သည္ အရပ္ေဒသ ပညတ္ကို အစြဲအလမ္း ဥပါဒါန္ အစြဲႀကီး စြဲလ်က္ ရွိတတ္ၾက ပါသည္။ ႏိုင္ငံစြဲ၊ လူမ်ိဳးစြဲ ႀကီးျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္ပါသည္။ ဤကမၻာၿဂိဳဟ္ ေပၚတြင္ ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံႏွင့္ တစ္ႏိုင္ငံကို ပိုင္းျခားထားေသာ အကန္႔အသတ္ အပိုင္း အျခားလည္း မရွိပါ။ ထို အပိုင္းအျခား မ်ားကို ကၽြႏု္ပ္တို႔ စိတ္က တမင္တကာ ဖန္တီး လိုက္ၾကျခင္းသာ ျဖစ္၏။ သင္ နယ္ျခားေဒသကို ျဖတ္ၿပီး ခရီးသြားေသာ အခါတိုင္း နယ္ျခားဟု သတ္မွတ္ထားေသာ ေနရာသည္ အမွန္တရား အျဖစ္ ထင္ရွား ရွိမရွိကို သိႏိုင္သည္။ နယ္ျခားဟု လူေတြက ပိုင္းျခား၍ ပညတ္ထားေသာ ေနရာသည္ ဘာမွ် အကြဲအျပား အပိုင္းအျခား မရွိ၊ ေရေၾကာ ေျမေၾကာ ဆက္လ်က္ပင္ ရွိသည္ကို ေတြ႔ရမည္ ျဖစ္၏။   ထို႔ေၾကာင့္ ကမၻာ့ ျပႆနာမ်ား၊ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး ျပႆနာမ်ား အားလံုးသည္ အေတြးအေခၚ အယူအဆႏွင့္ ပတ္သတ္ေသာ ျပႆနာမ်ားသာ ျဖစ္ေနေၾကာင္း ေတြ႔ႏိုင္သည္။ "ဒါ ငါ့လူမ်ိဳး၊ ဒါ ငါ့တိုင္းျပည္" ဆိုေသာ အယူအစြဲ မ်ားေၾကာင့္ ကမၻာ့ ျပႆနာမ်ား ေပၚေပါက္ ေနရေၾကာင္း သိသာ ထင္ရွားသည္။ ပညတ္ဟူသည္ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ အေတြးအေခၚ ျဖစ္စဥ္မွ ဖန္တီးလိုက္ေသာ အရာမ်ိဳးသာ ျဖစ္သည္ဟု နားလည္လိုက္ၿပီ ဆိုပါက ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ ထို ဥပါဒါန္ အစြဲ အလမ္းမ်ားမွ စတင္၍ လြတ္ေျမာက္ လာပါေတာ့သည္။   ေဒသစြဲ တစ္ခုႏွင့္ ပတ္သတ္၍ သရုပ္ေဖာ္ထားေသာ ပံု၀တၳဳ တစ္ခုကို ကၽြႏု္ပ္အား အိႏၵိယ ျပည္တြင္ ခရီး လွည့္လည္ေနေသာ ဂရိ အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးက ေျပာျပ ဖူးေလသည္။ သူကမ နယ္ျခားေဒသကို သူမသည္ သဲကႏၱာရ အလယ္က ျဖတ္သန္း လာခဲ့ေၾကာင္း ေျပာသည္။ နယ္စပ္သည္ ေရခမ္းေျခာက္ ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ ျမစ္ႀကီး တစ္ခု ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျမစ္ေပၚ၌ ႀကီးမားေသာ တံတားႀကီး တစ္ခု ရွိေၾကာင္း၊ ထို သံတံတား၏ ထက္၀က္ကို အစိမ္းေရာင္ ေဆးျခယ္ ထားေၾကာင္း၊ အျခား ထက္၀က္ကိုမူ အနီေရာင္ ေဆးျခယ္ ထားေၾကာင္း၊ ထိုေနရာတြင္ လြင္တီးေခါင္ သဲကႏၱာရႏွင့္ အေရာင္စံု ျခယ္ထားေသာ တံတားမွ အပ ဘာမွ် မရွိေၾကာင္း၊ ထိုတံတား၏ အလယ္တြင္ သံတံခါးႀကီး တစ္ခု တပ္ဆင္ထားၿပီး ႏွစ္ဘက္စလံုး ေသာ့ခတ္ ထားၾကေၾကာင္း၊ တစ္စံု တစ္ေယာက္ေသာ သူသည္ တစ္ႏိုင္ငံမွ အျခား တစ္ႏိုင္ငံသို႔ သြားလိုပါက တံတား တစ္ဘက္က နယ္ျခား ေစာင့္မ်ားကိုေရာ၊ အျခား တစ္ဘက္က နယ္ျခား ေစာင့္မ်ား ကိုပါ လွမ္းေခၚ ရေၾကာင္း၊ ထိုအခါ နယ္ျခား ေစာင့္မ်ားသည္ တံတား အလယ္သို႔ လာၿပီး တစ္ၿပိဳင္နက္ပင္ ႏွစ္ဘက္ စလံုးက ဂိတ္ေသာ့ကို ဖြင့္ေပး ၾကေၾကာင္း၊ ထုိနည္းျဖင့္ နယ္ျခားကို ျဖတ္ေက်ာ္ရေၾကာင္း ေျပာျပေလသည္။ ဤကဲ့သို႔ ျပဳျခင္း ကိုပင္ နယ္ျခားကို ျဖတ္ေက်ာ္ျခင္း မည္သတတ္ဟုလည္း ေျပာပါသည္။   လူမွာ ေနရာေဒသ အစြဲအလမ္း ႀကီးသလို၊ အခ်ိန္ကာလႏွင့္ ပတ္သတ္ေသာ ဥပါဒါန္ အစြဲလည္း ႀကီးပါသည္။ ကာလ ပညတ္တို႔တြင္ လူသည္ "အတိတ္" ဟူေသာ ပညတ္ကို လည္းေကာင္း၊ "အနာဂတ္" ဆိုေသာ ပညတ္ကို လည္းေကာင္း အလြန္ အစြဲႀကီး ပါသည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔က "အခ်ိန္ (ကာလ)" ဟု ေခၚေသာ အရာသည္ ဘာလဲ။ ပစၥဳပၸန္တြင္ ျဖစ္ေပၚေသာ အေတြးမ်ား ကၽြႏု္ပ္တို႔မွာ ရွိပါသည္။ ျပန္လည္ သတိရ ေအာက္ေမ့ျခင္း၊ ျပန္၍ ေတြးေတာ ဆင္ျခင္ျခင္း၊ သံုးသပ္ျခင္း စသည္တို႔ ျဖစ္၏။ ထိုကဲ့သို႔ ျဖစ္ၿပီးသည္ကို ျပန္ေတြးျခင္း၊ ျပန္၍ ေအာက္ေမ့ျခင္း စသည့္ စိတ္ကူးမ်ား အားလံုးကို ေပါင္းၿပီး ကၽြႏု္ပ္တို႔က "အတိတ္" ဟူေသာ တံဆိပ္ကို ကပ္ပါေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ၎ကို ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ပစၥဳပၸန္ကို ေက်ာ္လြန္ေသာ တစ္ေနရာသို႔ ပို႔ထားလိုက္ၾက ေလသည္။   ထို႔အတူ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ အစီအမံ အၾကံအစည္မ်ား ကိုလည္း ျပဳတတ္ၾက သည္။ သို႔မဟုတ္ ၾကံစည္ စိတ္ကူး တတ္ၾက ပါသည္။ ထိုသို႔ မျဖစ္ေသးသည္ကို ၾကံစည္ စိတ္ကူးျခင္း မ်ားကို ေပါင္းၿပီး "အနာဂတ္" ဟု ပညတ္ တံဆိပ္ ခတ္ႏွိပ္ၾက ပါေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့ ထုိ အနာဂတ္ဆိုေသာ ပညတ္ကို ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ စိတ္ကူးထားေသာ အမွန္တရား တစ္ေနရာသို႔ ပို႔ထား လိုက္ၾက ပါသည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ ယခု မ်က္ေမွာက္ ပစၥဳပၸန္တြင္ ထို အတိတ္ဆိုေသာ ပညတ္ကို လည္းေကာင္း၊ အနာဂတ္ ဆိုေသာ ပညတ္ကို လည္းေကာင္း ျဖစ္ပ်က္သည္ကို ျမင္ရခဲ ပါသည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ အတြ႔အၾကံဳမွာ ေပၚလာသမွ် သဘာ၀က ဖြင့္လွစ္ ျပသ ေနသည္ကေတာ့ ပစၥဳပၸန္ ခ်ည္းသာ ျဖစ္၏။   ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ ထုိ ပညတ္မ်ားကို အသံုးက်ေသာ ကိစၥမ်ား အတြက္ ဖန္တီးခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ထိုပညတ္ မ်ားသည္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ဘာသာ စိတ္ကူးျဖင့္ ဖန္တီးခဲ့ ၾကေသာ ပညတ္ တရားမ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္ ဆိုေသာ အခ်က္ကို နားမလည္ဘဲ ထို စိတ္ကူး အယူအဆ မ်ားကိုပင္ ပရမတ္ တရားမ်ားဟု ယူဆမိ ၾကေသာ အခါ၀ယ္ ကၽြႏု္ပ္တို႔မွာ အနာဂတ္ အတြက္ ေတြးေတာ ပူပန္ျခင္းႏွင့္ အတိတ္က အမွားမ်ား အတြက္ ေနာင္တ ျဖစ္ျခင္း၊ ၀မ္းနည္း ေၾကကြဲျခင္း၊ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုး ဖိစီးျခင္းကို ေလးလံစြာ ခံစားၾကရ ေလေတာ့သည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ ပစၥဳပၸန္ တည့္တည့္မွာ ျပန္၍ အေျခခ် ေနထိုင္ႏိုင္ေသာ ကာလ၀ယ္ အတိတ္ ဆိုေသာ အရာ၊ အနာဂတ္ ဆိုေသာ အရာတို႔သည္ ပစၥဳပၸန္၌ ျဖစ္ေသာ အေတြးမ်ား၊ စိတ္ကူးမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္းကို နားလည္ သေဘာေပါက္ေသာ ကာလ၀ယ္ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ "အခ်ိန္ကာလ" ဆိုေသာ ပညတ္၏ ေႏွာင္ဖြဲ႔မႈ (ကာလ ဥပါဒါန္) က လြတ္ေျမာက္သြား ပါေတာ့သည္။   ပညတ္ တရားတို႔၏ သဘာ၀ကို ထုိးထြင္း သိျမင္ရန္ႏွင့္ ထို ပညတ္မ်ား အေပၚတြင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ မည္မွ်ေလာက္ အစြဲ အလမ္း ႀကီးေနၾက သည္ကို သိရန္ အတြက္ ၀ိပႆနာ ဉာဏ္ကို ထူေထာင္ ျခင္းသည္ အသံုး၀င္လွ ပါ၏။ ကၽြႏု္ပ္တို႔မွာ ပစၥည္း ဥစၥာတို႔ကို "ပိုင္ဆိုင္သည္" ဆိုေသာ အယူအဆ တစ္ရပ္ ရွိၾကပါသည္။ ယခု ကၽြႏု္ပ္တို႔ ထိုင္၍ တရား အားထုတ္ေနသည့္ ဖံုေမြ႔ရာက သူ႔ကို ဘယ္သူ ပိုင္ဆိုင္သလဲ ဆိုသည္ကို မသိပါ။ ပိုင္ဆိုင္ျခင္း ဆိုေသာ အယူ အဆသည္ အရာ၀တၳဳ အမ်ိဳးအမ်ိဳးႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ နီးနီးကပ္ကပ္ ရွိေနခိုက္၊ ထိုပစၥည္းကို သံုးစြဲ ေနခိုက္မွာ ထို အရာ၀တၳဳကို ငါ ပိုင္ဆိုင္သည္ ဆိုေသာ အယူအဆ ျဖစ္ေနပါသည္။ အမွန္မွာ "ပိုင္ဆိုင္ျခင္း" ဆိုေသာ ပညတ္သည္ စိတ္၏ ျဖစ္စဥ္ တစ္ခုသာလွ်င္ ျဖစ္၏။ ထို အယူအဆသည္ ေလာကထဲက ၀တၳဳ ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ဆက္သြယ္ပံုႏွင့္ကား တသီးတျခား အလြတ္ ျဖစ္၏။ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ "ပိုင္ဆိုင္မႈ" ဆိုေသာ ဥပါဒါန္ အစြဲအလမ္း သံေယာဇဥ္မွ ကင္းလြတ္သြား ပါက ကၽြႏု္ပ္တို႔ ကိုယ္ကို ၀တၳဳ ပစၥည္းတို႔၏ ေက်းကၽြန္ ဘ၀က လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္လိုက္  ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။   ဆက္ပါဦးမည္။   ဆရာဦးဆန္းလြင္ႏွင့္ ဆရာဦးဟန္ေဌးတို႔ ဘာသာျပန္ဆိုေသာ ဂိုးလ္စတိန္း၏ ကိုယ္ေတြ႔ ၀ိပႆနာမွ…   ေလးစားစြာျဖင့္ ဖိုးသား   7/6/2011 10:39:19 AM View Doc View Post on Facebook · Edit Email Settings · Reply to this email to add a comment.